Kupowanie linków jest łatwą metodą zdobycia i rozszerzenia zaplecza. Linki kupowane kierują ruch zazwyczaj do stron, w których istnieją bezpośrednie odwołania do strony, dla której docelowo buduje się zaplecze.

Poszerzając nieco wypowiedź Jeffa Pela dotyczącą typów metod budowy zaplecza[1], można wyznaczyć wiele rodzajów linków, oraz kilkanaście sposobów i metod dzięki którym osoby tworzą zaplecze linków:

• Linki pochodzące z wymiany – autorzy dwóch różnych stron, wymieniają linki do swoich stron na własnych witrynach.
• Linki ręcznie dodane do innych stron bez konieczności umieszczenia linku na stronie docelowej do strony (m.in. DMOZ, YAHOO, ONET, WP i inne – w tym płatne i bezpłatne). Z powodu nadużyć i masowego tworzenia katalogów przez osoby dokonujące nadużyć – wartość katalogu strony znacznie zmalała.
• Linki dodane do systemu wymiany linków (SWL)

Kupowanie linków jest bardzo ryzykowną strategią, która w krótkim okresie czasu może przynieść wysokie profity, niemniej jednak jest to niedozwolona przez wyszukiwarki strategia, a cały nakład pracy może być szybko zmarnowany. Stanowisko Google wobec tego typu systemów jest jasne[2]:

korzystanie z SWLów może spowodować utratę reputacji strony. Co gorsze, takie linki mogą prowadzić do zniechęcenia użytkownika, ponieważ są one często generowane automatycznie i nie są powiązane z treścią stron. (…)sprzedawanie i kupowanie linków przekazujących PageRank w celu manipulowania pozycji stron w SERPach przerodziło się w prawdziwą branżę w niektórych krajach.(…) Google nie ma nic przeciwko handlowi lub wymianie linków w celu zwiększania ruchu, o ile te linki nie przekazują PageRank. Każdy webmaster może linkować, gdzie chce[3], ale (…) Jeżeli znajdziemy na stronie linki do witryn, które traktujemy jako spam lub które postrzegamy jako nisko wartościowe, może to one negatywnie wpłynąć na reputację witryny.

Jeśli SWL nie przenosi parametru PageRank (można zrobić to w sposób pokazany w prezentacji Matta Cuttsa[4]) taki SWL nie powinien obawiać się konsekwencji ze strony wyszukiwarki Google.

Bez względu na podziały SWL ze względu na model działania:

• Statyczne (stałe linki, wybór miejsca prezentacji linka, kontrola przyrostu)
• Dynamiczne – brak możliwości ingerencji w miejsce prezentacji, selekcji, dynamiczność linków i relatywnie duży ich przyrost

Systemy tego typu w dzisiejszych czasach tracą na znaczeniu w długodystansowej strategii budowy zaplecza. Pomimo tego, że te stateczne SWLe tworzone są niejako naturalnie i podlegają pełnej kontroli przez umieszczającego link w systemie oraz wydawcę, to jednak nie wnoszą waloru użyteczności ani jakiejkolwiek wartości dodanej dla użytkownika. Taki system w rękach osoby nieświadomej może przynieść więcej szkód niż pożytku, więc warto raczej zadbać o inne strategie budowy zaplecza.

W praktyce wielu użytkowników SWL ryzykuje i tak kupując punkty, który można wymienić na umieszczenie pożądanych linków na stronach uczestniczących w SWL

Wśród strategii kupowania linków należy wymienić te, które de facto nie należą do tego grona, choć w ich pozyskanie związane jest z wydaniem pieniędzy przez wydawcę strony docelowej. Jest to tzw. pasywne pozyskanie linków – m.in.:

1. Płatności dla użytkowników lub firmie zewnętrznej za promowanie podstron strony docelowej poprzez dodanie linka w serwisach społecznościowych
2. Płatności firmom public relations i agencjom interaktywnym by te dodawały link do strony docelowej w różnych serwisach
3. Sponsoring firm odpowiedzialnych za budowanie zaplecza linków w zamian za włączenie Strony Docelowej do systemu wraz z zasileniem określonej ilości punktów do wykorzystania w promocji,
4. Sponsoring wydarzeń, konferencji, dotowanie organizacji dobroczynnych i charytatywnych – na stronach WWW i w materiałach promocyjnych standardowo pojawiają się odwołania do marki i strony WWW wydawcy.